ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺭﻩ ﻣﺴﺠﺪ ﻭ ﻣﯿﺨﺎﻧﻪ ﺑﮕﯿﺮﯼ
آفرینش همه تنبیه خداوند دلست
کوه و دریا و درختان همه در تسبیح‌اند
هر که امروز نبیند اثر قدرت او
رو کرد به ما بخت و فتادیم به بندش
ز خواب جهل، بس امسال ها که پار شدند
عزم آن دارم که امشب نیم مست
دیگر ای گندم نمای جو فروش
دیده‌های عقل، گر بینا شوند
ساقیا در ساغر هستی شراب ناب نیست
هزار قرن ندیدن ز روشنی اثری
نشستم دوش من با بلبل و پروانه در یک جا
زین جهان و زین فساد و ریو و رنگ
سوزنی، برتر ز سوزن نیستی
خَـــــم ابروی تو سر مشق کدام استاد است
چو زخم کارگر آمد چه سر، چه سینه، چه پای
آن شب که دلی بود به میخانه نشستیم
بهای زندگی زین بیشتر بود
ای خداوند یکی یار جفاکارش دِه
شالوده کاخ جهان بر آب است
در عـمر سه نـکـتـه را فراموش مـکـن
ای تشنه مرو کاندرین بیابان
چشمت به خط و خالِ دلفریب است
گویمت شرط نیکنامی چیست
تقویم عمر ماست جهان هر چه می کنیم
چنین است فرجام بدکارها
چنین است مزدوری نفس دون
ما را غمی ز فتنه باد سموم نیست
مادری بوسه به دختر می داد
کاش آن فرصت که پیش از ما شتافت
چرخ را عادت دیرین این بود
گر نمی خواهی در آتش سوختن
دوبیتی های زیبا و آموزنده
ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺭﻩ ﻣﺴﺠﺪ ﻭ ﻣﯿﺨﺎﻧﻪ ﺑﮕﯿﺮﯼ
ﻋﻤﺮﺕ ﺑﻪ ﻫﺪﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺳﺖ ﻧﮕﯿﺮﯼ
ﺑﺸﻨﻮ ﺍﺯ ﭘﯿﺮ ﺧﺮﺍﺑﺎﺕ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺪ
ﻫﺮ ﺩﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺍﺩﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺑﮕﯿﺮﯼ
“ﺷﯿﺦ بهایی”
آفرینش همه تنبیه خداوند دلست
دل ندارد که ندارد به خداوند اقرار
این همه نقش عجب بر در و دیوار وجود
هر که فکرت نکند نقش بود بر دیوار
——————-
کوه و دریا و درختان همه در تسبیح‌اند
نه همه مستمعی فهم کنند این اسرار
خبرت هست که مرغان سحر می‌گویند
آخر ای خفته سر از خواب جهالت بردار
——————-
هر که امروز نبیند اثر قدرت او
غالب آنست که فرداش نبیند دیدار
تا کی آخر چو بنفشه سر غفلت در پیش
حیف باشد که تو در خوابی و نرگس بیدار
«سعدی شیرازی، قصیدهٔ شمارهٔ ۲۵»
رو کرد به ما بخت و فتادیم به بندش
ما را چه گنه بود ؟ خطا کرد کمندش
با آن همه دلداده دلش بسته ما شد
ای من به فدای دل دیوانه پسندش
«سیمین بهبهانی»
ز خواب جهل، بس امسال ها که پار شدند
خوش آن که بیهده امسال خویش پار نکرد
روا مدار پس از مدت تو گفته شود
که دیر ماند فلانی و هیچ کار نکرد
پروین اعتصامی
عزم آن دارم که امشب نیم مست
پای کوبان کوزه ی دردی به دستا
سر به بازار قلندر در نهم
پس به یک ساعت ببازم هرچه هست
«عطار نیشابوری، دیوان اشعار، غزلیات، غزل شمارهٔ ۵۲»
دیگر ای گندم نمای جو فروش
با ردای عجب، عیب خود مپوش
چیره‌دستان میربایند آنچه هست
میبرند آنگه ز دزد کاه، دست
——————-
دیده‌های عقل، گر بینا شوند
خود فروشان زودتر رسوا شوند
دزد زر بستند و دزد دین رهید
شحنه ما را دید و قاضی را ندید
«پروین اعتصامی، دیوان اشعار، مثنویات، تمثیلات و مقطعات»
ساقیا در ساغر هستی شراب ناب نیست
و آنچه در جام شفق بینی به جز خوناب نیست
زندگی خوشتر بود در پردهٔ وهم و خیال
صبح روشن را صفای سایه مهتاب نیست
“رهی معیّری، غزلها – جلد اول، ساغر هستی”
هزار قرن ندیدن ز روشنی اثری
هزار مرتبه بهتر ز خویشتن دیدن
هوای نفس چو دیویست تیره دل، پروین
بتر ز دیو پرستی است، خودپرستیدن
«پروین اعتصامی، دیوان اشعار، مثنویات، تمثیلات و مقطعات، دیدن و نادیدن»
نشستم دوش من با بلبل و پروانه در یک جا
سخن گفتیم از بی مهری جانانه در یک جا
من اندر گریه، بلبل در فغان، پروانه در سوزش
تماشا داشت حال ما سه تن دیوانه، در یک جا
” ابوالقاسم لاهوتی(غزلیات)/می و پیمانه”
زین جهان و زین فساد و ریو و رنگ
تو چه خواهی دید با این چشم تنگ
روز می‌بینی تو و من روزگار
کار می‌بینی تو و من عیب کار
——————-
سوزنی، برتر ز سوزن نیستی
آگهی از جامه، از تن نیستی
من نهان را بینم و تو آشکار
تو یکی میدانی، اما من هزار
«پروین اعتصامی، دیوان اشعار، مثنویات، تمثیلات و مقطعات، رفوی وقت»
خَـــــم ابروی تو سر مشق کدام استاد است
که خــــرابات دلم در پِی او آباد است
خَـــــم ابروی تورا دیدم و رفتم به سجـــود
صید را زنده گرفتن هنر صیاد است …
چو زخم کارگر آمد چه سر، چه سینه، چه پای
چو سال عمر تبه شد چه یک، چه صد، چه دویست
هزار کوه گرت سد ره شوند برو
هزار ره گرت از پا درافکند بایست!
پروین اعتصامی
آن شب که دلی بود به میخانه نشستیم
آن توبه ی صدساله به پیمانه شکستیم
از آتش دوزخ نهراسیم که آن شب
ما توبه شکستیم، ولی دل نشکستیم
“مولانا”
بهای زندگی زین بیشتر بود
اگر یک دیده صاحب نظر بود
منه بر دست دیو از سادگی دست
کدامین دست را بگرفت و نشکست
پروین اعتصامی
ای خداوند یکی یار جفاکارش دِه
دلبری عشوه دهِ سرکشِ خونخوارش دِه
تا بداند که شب ما به چه سان می گذرد
غم عشقش ده و عشقش ده و بسیارش دِه
“مولانا”
شالوده کاخ جهان بر آب است
تا چشم به هم برزنی خراب است
ایمن چه نشینی در این سفینه
کاین بحر، همیشه در انقلاب است
پروین اعتصامی
در عـمر سه نـکـتـه را فراموش مـکـن
اول چــراغ خــلــق خــامــوش مــکـن
دوم غــم کــس مـکـن به هر جا افشا
سوم ســخــن بــی خــردان گــوش مــکــن
ای تشنه مرو کاندرین بیابان
گر یک سرِ آب است صد سراب است
آبی بکش از چاه زندگانی
همواره نه این دلو را طناب است
پروین اعتصامی
چشمت به خط و خالِ دلفریب است
گوشَت به نوای دف و رباب است
تو بی خود و ایام در تکاپو است
تو خفته و ره پر ز پیچ و تاب است
پروین اعتصامی
گویمت شرط نیکنامی چیست
زانکه این نکته بایدت خواندن
خاری از پای عاجزی کندن
گردی از دامنی بیفشاندن
پروین اعتصامی
تقویم عمر ماست جهان هر چه می کنیم
بیرون ز دفتر کهن سال و ماه نیست
سختی کشی ز دهر، چو سختی دهی به خلق
در کیفر فلک، غلط و اشتباه نیست
پروین اعتصامی
چنین است فرجام بدکارها
چو خاری به کاری، دمد خارها
رفیقی چو کردار بد، پست نیست
که جز در بدی، با تو همدست نیست
پروین اعتصامی
چنین است مزدوری نفس دون
بریزند خونت، بریزی چو خون
مرو زین ره سخت با پای سست
مکُش چون که خون را به جز خون نشست
پروین اعتصامی
ما را غمی ز فتنه باد سموم نیست
در پیش خار و خس، چه زمستان، چه نوبهار
با جور و طعن خارکن و تیشه، ساختن
بهتر ز رنج طعنه شنیدن هزار بار
پروین اعتصامی
مادری بوسه به دختر می داد
کاش این درد به دل می گنجید
من کجا بوسه مادر دیدم
اشک بود آن که ز رویم بوسید
پروین اعتصامی
کاش آن فرصت که پیش از ما شتافت
می توانستیم آن را باز یافت
دیده دل کاشکی بیدار بود
تا کمند دزد بر دیوار بود
پروین اعتصامی
چرخ را عادت دیرین این بود
که به افتاده نظر کمتر کرد
من، سیه روز نبودم ز ازل
هر چه کرد، این فلک اخضر کرد
پروین اعتصامی
گر نمی خواهی در آتش سوختن
بایدت اندرز ما آموختن
دام ها بینم به راه تو نهان
رفتنت باشد همان، مردن همان
پروین اعتصامی
- 12 مارس 2019
- ahadshirdel
- 245022 بازدید
- بدون نظر
- دسته بندی : آخرین یادداشتها
- ایمیل
درباره نویسنده
نوشته های مشابه
دیدگاههای کاربران
