Trials Rising عنوانی است که تلاش می‌کند فقط یک اثر سرگرم کننده باشد و فکر می‌کنم مشکل اساسی بازی نیز همین است. متاسفانه من فرصت تجربه نسخه‌های قبلی سری Trials را نداشتم و نمی‌دانم Rising چه پیشرفت‌هایی(و یا پسرفت‌هایی) نسبت به قبل کرده است؛ اما از یک چیز مطمئنم، اینکه رایزینگ یک بازی جاه طلب نیست و برای به دست آوردن هدف بزرگی ساخته نشده؛ به این معنی که ریسک نکرده و از فرمول همیشگی بسیاری از بازی‌های در سبک خودش استفاده می‌کند. از یک طرف، این ویژگی باعث می‌شود بلایی که سر تمامی عناوین جاه طلب و ناموفق آمده، سر این بازی نیاید؛ از طرف دیگر، باعث می‌شود رایزینگ صرفا یک اثر سرگرم کننده باشد که شاید نتواند تمامی انتظارات بازیکنان را برآورده کند. اگر می‌خواهید بفهمید منظور از این حرف چیست، با ما همراه باشید تا دقیق‌تر به نقد و بررسی ساخته جدید شرکت RedLynx بپردازیم.

همانطور که می‌دانید، سری Trials همیشه بر روی فیزیک تاکید بسیاری داشته و این فیزیک خنده دار و جالب نه تنها مهم‌ترین مشخصه Trials Rising است، بلکه یکی از نقاط قوت آن هم به حساب می‌آید. شما به عنوان راننده موتور، باید با درک فیزیک بازی در هر ترک از یک سری موانع عبور کرده و هرچه سریع‌تر خود را به خط پایان برسانید. شاید با خود فکر کنید که این امری آسان باشد، مخصوصا به خاطر اینکه موتور شما فقط در دو بعد حرکت می‌کند(یعنی فقط با دکمه گاز و ترمز موتور را عقب و جلو می‌برید و پیچیدن به چپ و راست امکان پذیر نیست)، اما اینطور نیست؛ فیزیک طبیعی بازی، کنترل موتور را بسیار دشوار می‌کند و نمی‌گذارد به راحتی تعادل آن را حفظ کنید. اگر خیلی زیاد دکمه گاز را فشار دهید، موتور رو به عقب خم شده و راننده به روی زمین می‌افتد و اگر به طور ناگهانی دست خود را روی دکمه ترمز بگذارید، موتور به جلو خم شده و راننده پخش زمین می‌شود. اگرچه همین زمین خوردن‌ها هم چندان اعصاب خوردکن نیستند و بارها من را به قهقه انداختند! اما زمانی که به کنترل بازی مسلط شده و خیلی ماهرانه روی هوا با موتور پشتک می‌زنید، آن زمان است که لذت واقعی را احساس خواهید کرد.

خوشبختانه یک بخش آموزشی بسیار کامل و جامع برای بازی ساخته شده که تمامی فوت و فن‌های آن را به شما یاد می‌دهد. این بخش از چندین مرحله تشکیل شده که هر مرحله تکنیک خاصی را آموزش می‌دهد. از آنجایی که کنترل بازی کمی دشوار است، پیشنهاد می‌کنم همینطور که مسابقات مختلف را انجام می‌دهید، مراحل بخش آموزشی را نیز کامل کنید تا با مشکل خاصی مواجه نشوید. حتی اگر کنترل بازی برای شما مبهم نیست، باز هم بخش آموزشی را امتحان کنید، چرا که همین بخش هم می‌تواند سرگرم کننده باشد.

همانطور که گفته شد، من فرصت تجربه نسخه‌های قبلی این فرنچایز را نداشتم؛ اما می‌دانم که Trials Fusion دارای یک بخش داستانی بوده است. در رایزینگ هیچ داستان خاصی وجود ندارد(یا اگر وجود دارد بسیار سطحی است)؛ شما در نقش یک موتور سوار هستید که با پیروز شدن در مسابقات، Challengeها و یا Skill Gameهای مختلف، لولش افزایش یافته و مقداری پول به عنوان پاداش به او داده می‌شود. البته مقدار پول و XP که به دست می‌آورید به مدالی که در هر مسابقه کسب می‌کنید بستگی دارد؛ مثلا با به دست آوردن مدال طلا، پول بیشتری نصیبتان می‌شود، اگرچه مقدار این پول و XP در هر صورت بسیار ناچیز است. افزایش لول باعث آنلاک شدن مراحل جدید شده و پولی که به دست می‌آورید را می‌توانید در بخش شخصی سازی موتور و راننده خرج کنید.

به مرور زمان اسپانسرهای مختلف با شما قرار داد می‌بندند و در ازای کاری که برای آن‌ها انجام می‌دهید، XP بیشتری به شما داده می‌شود. هر اسپانسر از شما می‌خواهد کار خاصی را در یک مسابقه انجام دهید، مثلا یکی از آن‌ها می‌گوید از مقام سوم کمتر را به دست نیاورید یا دیگری می‌گوید مسابقه را در عرض یک دقیقه تمام کنید. اولین مشکل بازی از همینجا شروع می‌شود؛ از آنجایی که مراحل اکثرا دشوار هستند و برای باز کردن مراحل جدید باید یا مقام اول را به دست آورده و یا قرار دادهای خود را کامل کنید، مجبور هستید در هر مسابقه چندین بار شرکت کنید تا بالاخره آن را به بهترین شکل ممکن انجام دهید. باز کردن مراحل جدید، به خصوص در اواخر بازی، بسیار سخت و زمان بر است و شما را خسته خواهد کرد. بدتر از آن اینکه گزینه Restart در بازی وجود ندارد و اگر در حین مسابقه اشتباهی از شما سر بزند(که قطعا می‌زند)، باید از مرحله خارج شده و دوباره از منو اصلی وارد آن شوید.

مشکل دیگری که وجود دارد این است که سیستم شخصی سازی بازی، سیستمی بسیار ساده و فاقد از هر گونه جذابیت است؛ کاملا مشخص است که تیم سازنده فقط قصد داشته به هر شکلی این سیستم را در بازی قرار دهند و برایشان چندان مهم نبوده که دستی به سر و روی آن بکشند. انتخابات و گزینه‌هایی که این بخش پیش روی شما می‌گذارد محدود هستند و علاوه بر آن، هیچ جذابیتی ندارند. بله، می‌توانید اجزاء مختلف موتور خود یا حتی شکل و شمایل راننده را تغییر دهید؛ اما تعداد آیتم‌هایی که در این بخش به دست می‌آورید واقعا کم است و مهم‌تر از آن، تغییراتی که در موتور ایجاد می‌کنید تاثیر خاصی به روی مسابقات ندارند. در واقع بازی به اندازه کافی به شما برای استفاده از این بخش انگیزه نمی‌دهد؛ و به خاطر اینکه به دست آوردن پول بسیار دشوار است و مجبور هستید با استفاده از لوت باکس‌ها و پول واقعی اکثر آیتم‌ها را تهیه کنید، شاید برخی از بازیکنان اصلا سمت سیستم شخصی سازی نروند.

یکی از نقاط قوت مهم رایزینگ، لول دیزاین بسیار خوب آن است. اکثر مراحل هم طرح بندی مناسبی دارند و هم در محیط‌های زیبایی قرار گرفته‌اند؛ منظور از طرح بندی مناسب یعنی اینکه اشیاء و موانع فقط کنار هم قرار نگرفته تا یک مرحله را تشکیل دهند، بلکه تیم سازنده دقت و حوصله زیادی به خرج داده و جزئیات هر مرحله را به گونه‌ای پیاده سازی کرده که ساختار مراحل تکراری نباشند و مسابقات همیشه بتوانند بازیکن را به چالش بکشند. و نکته مثبت دیگر این است که هر مسابقه در مکان متفاوت و دوست داشتنی برگذار می‌شود که محیط‌های آن‌ها همه از لحاظ بصری واقعا زیبا هستند؛ حال این مکان می‌تواند هرجایی باشد، از برج ایفل گرفته تا کوه اورست.

چیزی که واقعا من را نا امید کرد این بود که با وجود پتانسیلی که رایزینگ برای تبدیل شدن به یک اثر استثنایی دارد، فقط تلاش می‌کند یک عنوان عادی باشد که حداکثر ۵ یا ۶ ساعت قدرت سرگرم نگه داشتن بازیکن را دارد. به این معنی که با وجود تمام جذابیت‌های بازی، گیم پلی کلی آن چیز جالبی را ارائه نمی‌کند. چند مسابقه انجام می‌دهید، از سیستم شخصی سازی نه چندان دوست داشتنی استفاده می‌کنید و دوباره مسابقه انجام می‌دهید. این روند آنقدر لذت بخش نیست که به بازیکن دلیلی برای ادامه دادن بدهد و حتی یک بخش داستانی قابل قبول برای بازی ساخته نشده که توجه شما را به خود جلب کند. به طور کلی گیم پلی بازی در مجذوب کردن بازیکن چندان موفق نیست و این واقعا جای تاسف دارد.

خوشبختانه چندین بخش سرگرم کننده در بازی وجود دارند که تا حدی به گیم پلی آن تنوع می‌بخشند؛ بخش Track Editor یا ساخت مراحل، یکی از مشخصه‌های مثبت رایزینگ به حساب می‌آید و اگر پیچیدگی غیر ضروری آن را در نظر نگیریم، استفاده از آن لذت بخش است. بخش آنلاین نیز در بازی وجود دارد، اما به دلیل بسته بودن سرورها نتوانستم از آن‌ استفاده کنم؛ و مهم‌تر از همه، موتور جدیدی است که به بازی اضافه شده که به شما اجازه می‌دهد مراحل را دو نفره انجام دهید. به این صورت که یک راننده جلو و دیگری عقب موتور می‌نشیند و بازیکنان باید با همکاری با یکدیگر تعادل موتور را حفظ کرده و در مسابقات پیروز شوند. پیشنهاد می‌کنم حتما از این موتور استفاده کرده و دو نفره تعدادی از مراحل بازی را امتحان کنید، چرا که لحظات بسیار خنده دار و دوست داشتنی را تجربه خواهید کرد.

جزئیات گرافیکی بازی با وجود ساده بودن قابل قبول هستند و نور پردازی آن به خوبی انجام شده، حتی گاهی اوقات پس زمینه‌هایی که در هر مرحله مشاهده می‌کنید واقعا چشم نواز هستند. تکسچرها زیاد توی ذوق‌تان نمی‌زنند اما کیفیت آن‌ها می‌توانست بهتر از اینها باشد. بازی از لحاظ بصری فوق العاده نیست اما در عوض بر روی تمامی پلتفرم‌ها با نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه اجرا می‌شود؛ اگرچه افت فریم‌های گاه و بی گاه ممکن است شما را کمی آزار دهد. و همچنین چندین بار متوجه شدم که تکسچرها دیر لود می‌شوند؛ پس می‌توان گفت که این بخش خالی از ایراد نیست.

بزرگ‌ترین نقطه قوت رایزینگ، موسیقی‌های مختلف از خواننده‌های معروف در سبک راک و متال است که مدام برای شما پخش می‌شوند؛ این موسیقی‌ها واقعا برازنده چنین عنوانی هستند و در افزایش هیجان مسابقات، نقش مهمی را ایفا می‌کنند. علاوه بر آن، صداگذاری بازی و ساخت افکت‌های صوتی آن به خوبی انجام شده و کاستی آنچنانی در این بخش احساس نمی‌شود.

Trials Rising یک عنوان مسابقه‌ای ۲٫۵ بعدی است که به خاطر کم کاری تیم سازنده، نمی‌تواند چیزی بیشتر از یک اثر سرگرم کننده باشد. با این حال، جذابیت‌های کوچک و بزرگی که در بازی وجود دارند می‌توانند طرفداران این سری یا حتی دیگر گیمرها را قانع کرده که رایزینگ را تجربه کنند؛ اگرچه این تجربه کامل و بی نقص نیست، اما مسلما لذت بخش و دوست داشتنی خواهد بود.