سوره برائت
حضرت رسول (ص) در سال نهم هجرت ابوبکر را مأمور فرمودند که امارت مسلمانان را در حجّ به عهده بگیرد. در این سال مشرکان نیز بنا به معاهداتی که با حضرت رسول (ص) داشتند، بطور جداگانه به حجّ رفته بودند. پس از حرکت ابوبکر سوره ی برائت در نقض معاهدات مذکور نازل شد. بنابر آن سوره، مشرکانی که بنا به عهد عام می توانستند به حجّ بروند پس از انقضای ماههای حرام دیگر حق نزدیک شدن به کعبه و ادای حجّ نداشتند و به ایشان اعلام جنگ شده بود و نیز کسانی از مشرکین که معاهده ی خاص با مسلمانان داشتند فقط تا پایان مدّت مذکور در معاهده می توانستند به حجّ بروند.
در سوره ی مذکور به منافقان و تخلّف کنندگان از جنگ تبوک نیز اشاره شده بود. چون این سوره نازل شد، کسانی به آن حضرت گفتند که این سوره را توسط ابوبکر بفرست تا آن را در روز حجّ به همه اعلام کند و حضرت در پاسخ ایشان فرمود که به من امر شده که این سوره را یا خود یا به توسط یکی از اهل بیتم اعلام کنم بعد علی (ع) را مأمور کرد که این سوره را در ایام حجّ برای مردم بخواند.