مسأله سرداب
از طعن هایی که مستقیما بر شیعه و غیرمستقیم بر مهدی علیه السلام وارد شده موضوع سرداب است که گفته شده امام زمان در آنجا غائب شده و از همانجا ظهور می کند، و مسائلی نظیر آن مانند گفتار ابن خلدون در مقدمه، که در بحث از اثنا عشریه می نویسد شیعیان عقیده دارند که امام دوازدهم ایشان یعنی محمد بن الحسن العسکری که او را مهدی می خوانند وارد سرداب خانه خود در رحله! و هنگامی که مادرش بازداشت شد! همانجا غائب گردید! و تاکنون منتظر او هستند.
هر شب بعد از نماز مغرب اسبی را آورده جلو سرداب مزبور می ایستن، و او را به نامش صدا می زنند و از وی می خواهند که خروج کند. ابن بطوطه در رحله اش محل سرداب را در رحله و قرمانی در اخبارالدول، در بغداد می دانند، اما عالمان شیعی نظیر امینی در الغدیر و سید محمد سعید (هندی) در الامام الثانی عشر می گویند داستان سرداب زشت ترین و نارواترین تهمتی است که به شیعیان زده شده است.
در این مورد باید گفت آن قسمت از خانه امام عسگری که حضرت مهدی را پس از وفات پدرش در آنجا دیده اند و الناصر لدین الله خلیفه عباسی نیز آن را تعمیر نمود برای شیعیان قابل احترام است و اگر این قسمت حالت سرداب مانندی داشته خود سرداب برای شیعیان امتیازی ندارد بلکه به جهت بخشی از خانه ای است که متعلق به امام حسن عسکری علیه السلام است.
سخن را با بیانی از امام باقر علیه السلام به اتمام می رسانیم: «شنیدیم ابوجعفر امام باقر علیه السلام می فرمود: هر پرچمی که پیش از قیام قائم برافراشته شود صاحبش طاغوت است.»  .